1398/03/22

مدرسه ای که شهریه پلاستیک می گیرد

مدرسه ای که شهریه پلاستیک می گیرد!

مدرسه ای در هند شهریه زباله پلاستیک میگیرد. مازین مختار موسس مدرسه بازیافت است. او و پارمیتا همسرش می‌خواستند مدرسه‌ای برای کودکان فقیر تاسیس کنند. آکشار نتیجه این آرزوست. یک مدرسه بازیافت!

مدرسه بازیافت

مازین ابتدا مرکز بازیافت راه انداخت اما مردم همکاری نمی‌کردند. با اینکه مدرسه رایگان بود، والدین نمی گذاشتند بچه ها به مدرسه بیایند.

بازیافت تبدیل یک تهدید به فرصت!

پارمیتا می گوید : ایده “شهریه پلاستیکی” راه حل ما شد. مدرسه بازیافت کاملا رایگان است. والدین و دانش آموزان برای کمک به ما و خوشان تفکیک زباله می کنند. آنها زباله‌های پلاستیک خشک و تمیز را از خانه به مدرسه میفرستند. بازیافت اینجا مثل یک تکلیف درسی است.

عادت سوزاندن زباله در شهر

همیشه می خواستیم مدرسه برای همه رایگان باشد. از طرفی مشکل زباله و  کار بچه های منطقه خیلی بزرگ بود. به یاد دارم هربار که کسی در اطراف مدرسه پلاستیک می‌سوزاند، چطور کلاس پر از دود‌ سمی می‌شد. در منطقه ما سوزاندن زباله‌های پلاستیکی برای گرما، عادی بود. ما می‌خواستیم این وضعیت را تغییر دهیم. پس دانش‌آموزان را تشویق کردیم تا به جای شهریه زباله‌های پلاستیکی خانه‌شان را با خود به مدرسه بیاورند.

بچه ها در معادن سنگ کار می کردند!

آنها حدود ۲.۵ دلار در روز درآمد داشتند. خب مدرسه که نمی‌توانست به دانش آموزان حقوق دهد. پس یک جایگزین پیدا کرد. آکشار از دانش آموزان بزرگتر خواست به دانش آموزان کوچکتر درس بدهند. آنها در مقابل پول بدست می آورند تا اسباب بازی،خوراکی، کاغذ و لباس بخرند.

فرهنگسازی و آموزش

مدرسه درباره مضرات پلاستیک هم به دانش آموزان و والدین آموزش می‌دهد. بسیاری از والدین برای گرم کردن خانه‌های خود پلاستیک می‌سوزاندند. حالا با آموزش‌های مدرسه و آگاهی از خطراتی که برای فرزندانشان دارد، این کار را نمی‌کنند.

روش‌ تدریس در آکشار

مازین معتقد است:
کودکان فقیر باید در مدرسه بمانند. اما برای ماندن در مدرسه به پول احتیاج دارند. ما آن‌ها را به عنوان کنشگر و معلم در مدرسه بازیافت استخدام می‌کنیم.
• دانش‌آموزان بزرگتر به دانش‌آموزان کوچکتر درس می‌دهند. بیشتر یاد می‌گیرند تا بیشتر کسب درآمد کنند.
• ما بر اساس دانش و مهارت‌ شان به آن‌ها حقوق می‌دهیم و برای رفتار بد آن‌ها را جریمه می‌کنیم.
• وقتی دانش‌آموزی یک کلاس بالاتر می‌رود.دستمزدش افزایش می‌یابد. دستمزد‌ها با مهارت‌های آموزشی هم افزایش می‌یابد.
• دانش آموزان انگیزه بیشتری دارند تا مثل یک دانش آموز نمونه رفتار کنند.
• آنها تا زمانی که شغل پیدا کنند یا به دانشگاه بروند، در مدرسه می مانند.

یک تیر و دو نشان

“شهریه پلاستیکی” به دانش آموزان یاد می‌دهد نسبت به محیط زیست خود احساس مسئولیت کنند. اگر همه مدارس این کار را انجام دهد، تاثیر بزرگی روی بحران پلاستیک خواهد گذاشت.
دانش آموزان یاد می‌گیرند:
• مشکلات جامعه را بشناسند.
• ماشین‌ها و اختراعاتی برای حل این مشکلات ایجاد کنند.

امروز در آکشار

مدرسه بازیافت، تنها با ۲۰ دانش آموزان فعالیت خود را آغاز کرد. اکنون ۱۱۰ دانش آموز دارد. زوجی که مدرسه آکشار را تاسیس کردند؛ الهام بخش ۱۰۰ مدرسه دیگر در هند شدند.

سخن آخر

داستان آکشار می تواند الهام بخش مردم دنیا باشد. جاروب هم هدف بزرگی دارد. تماشای روزی که هیچ کودکی از تحصیل محروم نباشد!